De Kunst van Thuiskomen - Jaarafsluiting van de tweedejaars.
Een terugblik op de jaarafsluiting van het tweede jaar – Bellein Academie
Afgelopen zondag sloten de tweedejaars van de Bellein Academie een reis van twee jaar af met een bijzondere middag vol verhalen, ontmoetingen en betekenisvolle momenten. In de zaal zaten medestudenten, docenten, assistenten, vrienden en familie, getuigen van de reis, maar ook deelgenoten van het veld waarin zij de afgelopen twee jaar zijn afgedaald.
Wat begon als een persoonlijk pad van zelfonderzoek, groeide uit tot een collectieve beweging van transformatie. In deze twee jaar kwamen ze vele mooie delen van elkaar tegen. Ze groeiden langzaam dichter bij elkaar, een spannend proces, waarin nabijheid soms net zo intens was als confrontatie, en samen ook dichter bij hun zelf. In het ontbloten van hun ziel groeiden ze langzaamaan tot een nieuwe core-familie.
In hun presentaties deelden ze geen ‘resultaten’ in de klassieke zin van het woord, maar persoonlijke doorbraken, diepe inzichten en de taal van het lichaam die ze gaandeweg steeds beter zijn gaan spreken. Sommige presentaties raakten als poëzie, andere als een intieme beweging die zich als een bloem voor het eerst in het licht durfde te ontvouwen.
Het podium werd geen plek van prestatie, maar van belichaming. Geen applaus om het applaus, maar een erkenning van moed. Want wat ze deelden, was kwetsbaar. Het ging over het moment waarop het masker scheurt en de schaduw zichtbaar wordt. De adem die stokt in een oud patroon. De aanraking die eindelijk aankomt. Het verlangen om werkelijk gezien te worden, én het beven dat daarbij hoort.
De afgelopen twee jaar waren een initiatie, een moderne rite de passage waarin ze hun oude overtuigingen en beschermlagen leerden los te laten, om stap voor stap thuis te komen in iets dat echter is. In traditionele culturen wordt zo’n initiatie afgesloten met een feest: een viering waarin het dorp of de stam de veranderde mens verwelkomt in een nieuwe rol, met nieuwe verantwoordelijkheden en een hernieuwde verbinding met het grotere geheel.
En die verbinding was te voelen afgelopen zondag. Zowel in het verdriet van een einde, als ook in de bekrachtiging van een nieuw begin. Niet als diploma-uitreiking, maar als een ceremonieel thuiskomen in wie ze zijn geworden. Door dit samen te vieren, eren we niet alleen de individuele reis, maar dragen we ook bij aan het welzijn en bewustzijn van de gemeenschap waarin we leven en werken. Op deze manier nemen wij allemaal ook verantwoordelijkheid voor de wereld om ons heen.
Er werd uiteraard veel gelachen, maar ook gehuild, gedanst en gezwegen. Er waren momenten van stilte die meer zeiden dan woorden ooit konden. En bovenal: er was contact. Echt contact. Tussen mensen, tussen verhalen, tussen generaties, tussen mensen die elk hun eigen lagen hebben afgepeld, hun eigen paden bewandelen en die samen één gemeenschap durven te vormen, allen gedragen door het verlangen om te leven met meer aanwezigheid, liefde en innerlijke waarheid.
Wat deze dag ons toonde, is waar de Bellein Academie voor staat: niet alleen leren over het lichaam, maar het belichamen van je eigen waarheid. Niet alleen therapie als techniek, maar als het ontvouwen van je ziel. En juist dat maakt deze opleiding zo uniek, ze nodigt je uit om je binnenwereld niet te verstoppen, maar te delen, zodat er ruimte ontstaat om ook de buitenwereld opnieuw vorm te geven.
Tot slot willen we iedereen die aanwezig was op deze bijzondere dag, uit het diepst van ons open hart bedanken.
Jullie aanwezigheid heeft deze overgang voelbaar gemaakt.
Door te luisteren, te kijken, te lachen, te huilen, te voelen en mee te dragen,
hielpen jullie ons thuiskomen in een nieuwe laag van onszelf.
Zonder publiek geen getuigenis.
Zonder getuigenis geen bekrachtiging.
Zonder bekrachtiging geen transformatie.
Dank jullie wel dat jullie deel uitmaakten van onze reis,
en van onze terugkeer in een diepere zelf.
“May what is hidden in you become your gift to give…
this new morning, this being seen again,
new and newly alive.”
— David Whyte
uit “Blessing for the Morning Light”
